Iedereen is anders, elke persoon met NAH is nóg anders, dus elke aanpak dient uniek te zijn
Leven met Niet Aangeboren Hersenletsel
“Toen ik in het revalidatiecentrum was, had ik vaak de indruk dat ze niet luisterden naar wat ik zei. Ik werd voortdurend beschuldigd van dingen die niet klopten. Als ik het dan wilde uitleggen, luisterden ze niet. Zo werd ik altijd maar nerveuzer. Nu ben ik een stuk rustiger dan toen.”
Jo (°1988) – Ongeval met de motorfiets
“NAH, een breuklijn, een rouwproces, een nieuwe ik, een nieuwe weg, een nieuwe rol…”
Gaëlla (°1973) – Hersenbloeding
“Je krijgt hier echt privéles en dat helpt. Maar ook op andere gebieden van het leven had ik veel aan OTL. Ik ben hier opnieuw vrolijk geworden. Ik kon hier mezelf zijn, zijn wie ik wilde. Als er iets fout liep, kon ik even naar buiten. Ik ben hier echt opnieuw open gebloeid.”
Ellen (°1991) – Hersenvliesontsteking
“Nu ik op OTL ben, begin ik te beseffen dat ik misschien nog meer kan.”
Tom (°1991) – Aangereden door een wagen
“Ik kon het tempo van een gewone school niet meer aan. Dat ging allemaal veel te snel voor mij. Daarom kwam ik naar OTL: daar krijg ik begeleiding op mijn eigen tempo”
Bart (°1991) – Verkeersongeval
“Ik heb een nieuwe kans gekregen in het leven waarbij ik me meer bewust ben van elk moment”
Robin (°1988) – Hersenbloeding
“NAH betekent leren leven met de dingen die je nog kan en jezelf graag blijven zien.”
Gilles (°1992) – verkeersongeval